Δέκα σημεία όρασης
2017

Η Φύση δεν έχει ανάγκη την επέμβαση
επιδέξιων ή αδέξιων μεσαζόντων,
για να μετατραπεί σε Τέχνη.
Αρκούν οι σωστές συνθήκες
και η σωστή θέση του θεατή - φιλότεχνου.

K.T.

Ο Κώστας Τσόκλης, συμμετέχοντας στις εκδηλώσεις “Πάφος, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2017", οδηγεί την εικαστική δημιουργία στα έσχατα όριά της,
και δημιουργούν in situ,
με τη συνεργασία του αρχιτέκτονα Γιώργου Τριανταφύλλου και του γλύπτη Δημήτρη Σκαλκώτου,
το έργο, "Δέκα σημεία όρασης", μια επέμβαση που καταλαμβάνει 2500 τετραγωνικά μέτρα.
«Θα απομονώσουμε, λέει ο καλλιτέχνης, δέκα κομμάτια φύσης, χωρίς όμως να τα αποκόψουμε από τη γενική εικόνα της (σε αντίθεση με αυτό που κάνει
η φωτογραφία ή ένα παράθυρο) και θα τα ενώσουμε με κάποια γλυπτικά στοιχεία, ώστε να παραχθεί μια τρίτη πραγματικότητα». Αυτό το έργο, ο καλλιτέχνης το θεωρεί φυσική συνέπεια και συνέχεια της γνωστής δουλειάς του
“Η Ζωντανή Ζωγραφική”.
Στο χώρο της επέμβασης, το επεξηγηματικό κείμενο του καλλιτέχνη προς τους επισκέπτες, αναφέρει:
“Πριν από 31 χρόνια εξέθεσα στην 42η Μπιενάλε της Βενετίας τα πρώτα μου έργα της “Ζωντανής Ζωγραφικής”, έργα που μου τα ενέπνευσε η ιστορική αγωνία να δω κάποτε κι εγώ, το ζωγραφικό πίνακα να ζωντανεύει, να κινείται, να αλλάζει μορφή,
να ζει κι αυτός παράλληλα μ' εμάς, ώστε να μη χαθεί
η επικοινωνία μας μαζί του. Ήθελα όμως προπάντων να απαλλάξω τη ζωγραφική από την ευτυχή ή ατυχή χειρωνακτική μου επέμβαση.
Αυτό ήταν ένα από τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν και προσπαθούσαν να λύσουν με τον τρόπο του ο καθένας, κάποιοι σημαντικοί καλλιτέχνες του μοντερνισμού, ο Μαρσέλ Ντυσάν, ο Ουμπέρτο Μποτσιόνι, ο Γκέρχαρντ Ρίχτερ, o Ρομάν Οπάλκα. Αλλά και κάποια κινήματα της Τέχνης όπως το Fluxus, η κινητική Τέχνη και η Οp Αrt.
Eγώ μετά από σαράντα χρόνια αγωνίας και διαφόρων ακραίων,(σχετικών με αυτή την ανάγκη), προτάσεων, έφθασα, νομίζω μ' αυτό το έργο, στο έσχατο δυνατό όριο.
Σε μια ζωγραφική δηλαδή απόλυτη ή ανύπαρκτη.
Η αλήθεια είναι, ότι η φύση σε αντίθεση με τη ζωγραφική, μαζί με τη γενική και ουσιαστική της εικόνα, κουβαλάει και ένα σωρό άχρηστες και συχνά παραπλανητικές λεπτομέρειες. Για αυτό εδώ, σας προτείνω τις όσο πιο λιτές και ευκολοαναγνώσιμες όψεις της, ώστε το βλέμμα και η φαντασία σας να βρουν χώρο να τις πλουτίσουν με νοήματα, μετατρέποντάς σας έτσι, για λίγο, από παθητικούς θεατές σε αλάνθαστους ζωγράφους -αντιγραφείς φυσικών φαινομένων.
Οι εικόνες που θα ανακαλύψετε μέσα στα κενά, οι άυλοι πίνακες ζωγραφικής δηλαδή, από τη στιγμή που θα πρωτοέρθουν σε επαφή με τα μάτια σας,
θα μεταβάλλονται ακατάπαυστα, πότε βίαια και πότε ανεπαίσθητα, μέχρι το τέλος του κόσμου αυτού.
Όντας πάντα όμοιες, δεν θα είναι ποτέ οι ίδιες.
Μια “Ζωντανή Ζωγραφική”, που υποτάσσεται στα καπρίτσια του μοντέλου της.

Το έργο είναι μια αφιλοκερδής προσφορά του “Μουσείου Κώστα Τσόκλη” και των συνεργατών του καλλιτέχνη και πραγματοποιείται μετά από πρόταση 

του Κώστα Σερέζη για συμμετοχή του καλλιτέχνη στις εκδηλώσεις
“Πάφος, Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης 2017".